-Κωστάκη, κάτσε φρόνιμος, να γένεις νοικοκύρης, να χτίσεις σπίτι πέτρινο, με μιαν αυλήν ωραία. Να ‘χεις αμάξι έμορφο, τις τρέλες άφησέ τες. Δε σκέφτεσαι την κόρη σου που έχεις στην Ελλάδα; -Αλέξη Τσίπρα, τι θαρρείς πως είμαστ’ εδώ πάνω; Μήνα θαρρείς πως είμαστε του Ράμα τα κοπέλια; Να προσκυνώ για τα ευρώ, να σέρνομαι στον […]

Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι, απ’ της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά, μέσα στο νου φυλάγονται, σα μέσα σε κυψέλη, κι είναι στολίδια της χαράς, της λύπης γιατρικά. Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι. Όταν γλεντούμ’ ακούραστα του γάμου τις ημέρες κι η νύφη σέρνει το χορό μπροστά καμαρωτή, με […]

Πουλημένοι πουλημένοι Άλλη στράτα δε σας μένει Μνήμα σας προσμένει Κάσα καρφωμένη Για τους πουλημένους Βόλι δε χαλάμε Με πέτρες και κοτρόνια Τους πετροβολάμε Πουλημένοι πουλημένοι Άλλη ώρα δε σας μένει Μνήμα σας προσμένει Κάσα αφορισμένη Και για όλους ίδια Θα ’χετε κονάκι Λακούβες με σκουπίδια Κι απάνω τους κοράκι Όλοι οι πουλημένοι Είστε καταραμένοι […]

Α΄ Ο Σκυλογιάννης, βασιλιάς στης Βουλγαριάς τη χώρα, άνθρωπος που εμπρός του είν’ αρνιά οι λύκοι, μαζί μ’ ασκέρι ταιριαστό τρεις μήνες έχει τώρα που κοιτάει να πάρει τη Θεσσαλονίκη. Μεγάλον αυτοκράτορα ο Πάπας τονε χρίζει που της εκκλησιάς του δούλος έχει γίνει. Είναι το χρίσμα Φράγκικο, μα δεν τον εμποδίζει μέσα σε κρανίο φράγκικο […]

Πάντως δεν θα διαρκούσανε πολύ. Η πείρα των χρόνων με το δείχνει. Αλλ’ όμως κάπως βιαστικά ήλθε και τα σταμάτησεν η Μοίρα. Ήτανε σύντομος ο ωραίος βίος. Αλλά τι δυνατά που ήσαν τα μύρα, σε τι εξαίσια κλίνην επλαγιάσαμε, σε τι ηδονή τα σώματά μας δώσαμε. Μια απήχησις των ημερών της ηδονής, μια απήχησις των […]

Το συμπαθητικό του πρόσωπο, κομμάτι ωχρό· τα καστανά του μάτια, σαν κομένα· είκοσι πέντ’ ετών, πλην μοιάζει μάλλον είκοσι· με κάτι καλλιτεχνικό στο ντύσιμό του — τίποτε χρώμα της κραβάτας, σχήμα του κολλάρου — ασκόπως περπατεί μες στην οδό, ακόμη σαν υπνωτισμένος απ’ την άνομη ηδονή, από την πολύ άνομη ηδονή που απέκτησε.