Κωστής Παλαμάς

Εμπρός! Ολόρθοι, ατρόμαχτοι. Μαυρίλα. Αστροπελέκι. Μα το σπαθί γοργάστραψε, και να! η βροντή τουφέκι! Στον Πίντο απ’ τον Ταΰγετο, και στα Μπαλκάνια, ως πέρα, μια η φλόγα, μια η φοβέρα, …

Σε κλαίει ο λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι! Πανάλαφρος ο ύπνος σου· του Απρίλη τα πουλιά σαν του σπιτιού …

Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι, απ’ της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά, μέσα στο νου φυλάγονται, σα μέσα σε κυψέλη, κι είναι στολίδια της χαράς, της λύπης …

Α΄ Ο Σκυλογιάννης, βασιλιάς στης Βουλγαριάς τη χώρα, άνθρωπος που εμπρός του είν’ αρνιά οι λύκοι, μαζί μ’ ασκέρι ταιριαστό τρεις μήνες έχει τώρα που κοιτάει να πάρει τη Θεσσαλονίκη. …

Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριὰ και οι φαύλοι και οι περιττοί,καλαμαράδες και δημοκόποι και  μπολσεβίκοι,για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα …

Πολεμάς να στυλώσεις, κυβερνήτη, με τα καράβια και με τα φουσάτατης Πολιτείας το σαλεμένο σπίτι. Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ’ άλλη στράτα, το νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε, και …